Mevsim-i kirazdır bu, kırmızı al al dallar
O güzel taneleri hafiften rüzgâr sallar.
Mehmet Dağınık şiirlerinde, pastoral şiirin tipik örneklerinin yanısıra doğayla bir bütün oluşturan insana da yer vermiştir. Şiirde doğa, ana kavramı oluştururken insanın onunla kurduğu ilişkiyi de irdelemiştir. Bu ilişki kimi şiirlerde aşk, kiminde yalnızlık, kiminde de yoksulluk olarak karşımıza çıkar.
Hep okşardı gönlümüzü
Mis kokan kır çiçekleri
Yâr ile seyre dalardık
Uçuşan kelebekleri
Duygular ve sesler arasında ahenk vardır; doğa, onun için bazen keder bazen sevinç olarak mısralarda yerini alır.
