Thomas Bernhard’ın son dönem eserlerinden, büyük ilgi gören romanı BİTİK ADAM Salzburg’da Horowitz ustalık sınıfı kursunda tanışan üç piyano öğrencisinin kurmaca hikâyesine odaklanır. Söz konusu tanışmanın 28 yıl sonrasında, “yüzyılın en önemli piyano virtüözü” Glenn Gould üzerine bir eser yazmakta olan anlatıcı, yaşadığı Madrid’de, arkadaşı Wertheimer’in ölüm haberini veren bir telgraf alır. Glenn Gould’un müzikal dehasının büyüklüğü karşısında, anlatıcı çağının “dünya görüşü sanatçısı”na dönüşürken Wertheimer geri dönüşsüz bir varoluş bunalımına sürüklenerek intihar etmiştir. Anlatıcı “Glenn Üzerine Deneme” adlı çalışmasını düşünmeyi sürdürdükçe Glenn Gould’un kendisine taktığı adla “bitik adam” Wertheimer hakkındaki düşünceleri aydınlığa kavuşur.
“Bitik Adam”: J. S. Bach’ın “Goldberg Varyasyonları” eşliğinde, kesintisiz bir iç monolog; takıntılı, birinci sınıf bir kara komedi örneği.
Bernhard’ın düzyazısı hipnotize edici, durdurulamaz, düşüncenin kendisi kadar hızlı. Bütün büyük yazarlar gibi her an her şeyi söyleyebileceği düşüncesi uyandırıyor. – “The Washington Post Book World”
