Newton’a sorulduğunda, “Bu kadar ileriyi görebilmem, devlerin omuzlarında durduğum içindir” demişti. Onun bunu söylerken henüz icat edilmemiş uçakları kastetmediğini biliyordum elbette. Ancak bu benim durumumda da geçerliydi. Tüm kurumları, gelenekleri ve güzellikleri, birikimleri ve umutlarıyla çürüyen bir toplumun kederi de en iyi yükseklerde durmakla görünüyordu. Çürümenin yaydığı hidrojen sülfit en iyi, tümünü kapladığı gökyüzünde kokuyordu artık. Haksızlığın, zalimliğin ve hıncın kahredici tufanı en iyi havadan görünürdü ve bir yıkıma tanık olunacak en geniş kadraj, bir uçağın kabiniydi. İşte bu kitap, o kabindeki bir uçak penceresidir. Uçağın içindeki konfor ve eğlence sistemi her ne ise onun tam karşıtıdır kadraja girenler. Öyleyse lütfen koltuğunuzu dik pozisyona alın, kemerlerinizi bağlayın ve belinize göre ayarlayın; güneşliğinizi açın ve manzaranın tadını çıkarın.
“Cabin crew, slides armed and cross check!”
