Türkiye’nin ulus ve üniter devlet inşa politikalarında dilsel hakların engllenmesi önemli bir rol oynadı. Tek dilde zorunlu eğitim asimilasyonu kolaylaştırdı. Farklı alfabeler yasaklanırken, Osmanlı alfabesi bir anda Latin alfabesine çevrilmesi aslında dilkırım politikalarının bir parçası idi. Sadece dilsel değil tarihsel ve sosyolojik bir kopuş da amaçlanıyordu.
Türkiye’de ‘öteki’ konumda olup da asimile edilmeyen hiçbir dil, kültür ve kimlik yoktur. Bundan en çok etkilenen ve yok olmayla karşı karşıya kalanlar da Çerkesler, Lazlar, Araplar, Gürcüler, Arnavutlar, Boşnaklar, Rumlar, Ermeniler, Yahudiler, Süryaniler gibi adını sayamayacağımız onlarca etnik yapılardır. Kürtler de bu konuda epeyce ‘yara’ almışlardır Bu yapılanlar bir ‘Beyaz Katliam’ ve hatta onun da çok ötesinde bir ‘Beyaz Soykırım’dır; çünkü bütün ‘ötekiler’ Türk kimliği içinde yok edilip, Anadolu tarihinden silinmek isteniyordu, işte amacımız, ittihat Terakki’den beri acımasızca devam ettirilen bu insanlık dışı politikayı teşhir etmek ve bu politikanın önüne geçilmesini sağlamaktır. Bu çalışmada, devletin yüzyıllık dilsel ve kültürel soykırım politikalarını ve buna karşı direnmeye çalışan Kürtlerin, Çerkeslerin, Lazların, Gürcülerin, Ermenilerin, Süryanilerin, Yahudilerin ve Rumların Türkleştirilme’ serüvenlerini göreceksiniz.
