Sinekleri istihbarat için kullanan bir böcekbilimcinin tuhaf hikâyesi ve beklenmedik bir son. Göl bir yandan polisiye roman parodisi gibi görünüyor, diğer yandan sanki bir yazı üslubu araştırması. Echenoz’a özgü ironi, “ince ruhlu casus” Franck Chopin’in görüntüsünü karşılıklı aynalardaki gibi sonsuza dek çoğaltırken romanın sınırlarını da zorluyor. Ancak asıl şaşırtıcı olan, anlatı mekânı Paris’in görünümleri. Olayın geçtiği yerler pek de alışıldık değil. Öykü en klişe Paris sokaklarından başlayıp en ücra banliyölere kadar uzanıyor. Merkez ile çevre, düşey ile yatay gibi zıtlıkları kullanan anlatı, casusların hareketlerini kuzey-güney ve doğu-batı eksenlerinde izliyor. Okuru aldatmayı bir oyun haline getiren Echenoz bu romanında da sadece anlatı tekniklerini zorlamakla kalmıyor, aynı zamanda olay örgüsünün temel eksenlerini oluşturan aşkı ve casusluğu “ihanet” tematiği çerçevesine yerleştiriyor. Kısaca Echenoz klişeleri kullanıp “yeni”yi yakalamayı başarıyor, yine...
Mehmet Emin Özcan
