2000’lerin ilk 10 yılını doldurmak üzere olduğumuz günümüze gelindiğinde, 80’lerde başlayan içeriksizleşmenin, ‘insan’a olan inanç yitiminin bir sonucu olduğunu ifade edebilmek kolaylaşmıştır. İdeolojinin ve trajedinin boşalttığı merkez, çıkar odakları tarafından doldurulmuş, aynı oranda merkez parçalanmış ve küçük merkezciklere bölünmüştür. Teknolojik dönüşüm de büyük bir hızla gerçekleşmektedir. Artık düşüncelerimizi paylaşabileceğimiz birçok yeni olanağa ve hıza sahibiz. Ancak, ne yazık ki düşüncelerimize sahip değiliz! Bütün kesimlere yayılan etik kaybı, iktidar yanaşmalığı, değer yargısı dönüşümü, elbette ki ve maalesef şairi de etkilemiştir, etkilemektedir. Günümüzde artık, ne ezilmişte ezilen ahlakı kalmıştır, ne de isyan edende asi ahlakı! İMF başkanına atılan ayakkabının markasının Nike olduğu bir dünyada, ezilmişlik de bir parodi halini almaktadır, isyan da. Yine de, direnişin, özgürleşmenin ve imgelem beraatının şairlerden gelmesi gerektiğine olan inanç, orada bir yerde duruyor. Uzun süre de durmaya devam edecek.
