İkinci Yeni’nin hırçın sesli şairi Ece Ayhan’dan bu kez yalın, duru bir üslupla örülmüş öyküler.
Bir taksi çevirdim. Yorgundum. Eve geldik. Püsküllü Belâ’nın yanımda olduğunu düşünemiyordum. Miss Lu’nun kalan çiçeklerinin arasından geçtik. Püsküllü Belâ kadınlığı üzerinde ışıkları yaktı. Perdeleri çekti. Soyunup yattık. Beni çok seviyormuş. Çıldırıyormuş benim için. Hadi, dedim. Sonra yıkanıp yattık.
Yakınımızdaki evlerden birinde sinsi sinsi Gounod’nun Bir Kukla İçin Marşı çalınıyordu. Ancak duyabildim. Yastığımın serin beyaz örtüsüne yerleştirdim kafamı. İyi bir güneş görmek istiyordum sabahleyin. İyi bir güneş. Sevgili Miss Lu’nun çiçeklerini soldurmıyan. Miss Lu için. İyi bir güneş.
İyi Bir Güneş, Ece Ayhan’ın beşi 1956-1958 yılları arasında Yenilik, Seçilmiş Hikâyeler,
Dost dergilerinde yayımlanmış, ikisi sağlığında yayımlamayı tercih etmediği toplam
yedi öyküsünü, Ahmet Soysal’ın Önsöz’ü ve Tunç Tayanç’ın Sonsöz’ü eşliğinde bir
araya getiriyor.
