Senegal’in bağımsızlığına kavuşmasından sonra Oumar Faye, özgürlükçü fikirleri ve genç beyaz karısıyla birlikte, sekiz yılın ardından, doğduğu topraklara döner. Ülkesini uzun bir uykudan uyandırmak için kolları sıvayan Oumar, yeni tohumlar filizlendirmeye çalıştığı bu yerde, gelenekle modernlik arasındaki çatışmanın, dallanıp budaklanan dedikoduların ortasında kalır. Çağdaş Afrika edebiyatının ve sinemasının öncü ismi Ousmane Sembène, Oumar Faye’nin tek kişilik mücadelesini kaleme aldığı Ah Benim Ülkem Vah Benim Güzel Halkım romanında, sömürgecilik tecrübesinin, ırkçılığın ve geleneklerinin ağırlığından kurtulmaya çalışan, değişim sancıları içindeki Afrika’nın portresini çiziyor. Yarını düşünmeden yaşamayı delicesine arzuluyordu hepsi. Ama derin uykusundan uyanan ülke, bir nehrin çamuru götürmesi gibi onları da beraberinde sürüklüyordu. Hem kendi gelecekleri hem de halkın geleceği onlardan her gün daha fazlasını talep ediyordu. İki ırkın çatışmasından kaynaklanan dramayı artık yaşamayacakları bir Afrika istiyorlardı. Akşam oluyordu, karanlık azar azar bitirdi şekilleri, sonra birdenbire her şeyi yuttu gece.
