Sürekli değiştirmek zorunda kaldığımız ufak apartman dairelerini artık günlük değil de aylık kiralamaya başladığımızda biraz içimiz rahatlamıştı. Fakat son aylarda o dairedeki çekmecelerini birer birer topladığını neden fark edememiştim? Aslında fark etmiştim ama neden önemsememiştim? Önce giysilerini topladığını, ardından kitaplarını ve notlarını, bilgisayarını, sonra şaraplarını, en son olarak da beli ince kadehlerini…
Ayrılıkların, pişmanlıkların, vazgeçişlerin, hayal kırıklıklarının ama hiç kaybolmayan umutların dilini öykünün diliyle buluşturuyor Sencer Başat. Her öykü başka bir iç dökümünün şiirsel diliyle yazılmış ve o haliyle hayata karışmış.
