Şer’in zehirli şöhretinde yer ver “evet” leh ayıra,
Hakikati zerrin iken gömüdür karşı bayıra,
Kestane gözü üzerlerde ise karınca kararınca,
Ölüm arpacıktan ırak, hayal idi badıheva.
Kağıtlar yumağını ellerin buruşturduğu,
Mürekkebin sözler genizinde oruç bozduğu,
Tebessümler koğuşunun soğukluğuydu unzuru,
Ki uzuvlar cennetinin yokmuydu komşusu?
