Zifir acunu örttüğünde,
Dişlerimde kalan intikam sızısını hiç unutmadım...
Kırılan kemiklerim, yalnızlığımın çatırdayan kalkanıydı.
Karanlığın yalnızlığı, en büyük canavarları doğurur.
Ve... Ben doğdum!
Kaç ölüm gördün Çoga?
İçindeki yalnızlıkta kaç hâlini gömdün?
Durduğun, korktuğun yetmedi mi?
Beni o canavara siz dönüştürdünüz!
İçindeki canavarı ortaya çıkar!
