İnsanın sustuğu şeyler çoğaldıkça kıyamet gecikiyor.
Beni aldı bir ağlama, engel olamıyorum.
Kendimi ne kadar zorladıysam da durmadı hüngür hüngür aktı gözyaşlarım. Makyaj hüznü kapatmıyormuş, anladım aynada kendime bakınca. Gün bitince yevmiyesini alamayan palyaçolar
gibi hissettim kendimi. Nasıl ağlamamın sebebini bilmiyorsam aynadaki kendime kahkahalarla gülmemin sebebini de bilmiyorum. Bu sefer gözlerimde gördüğüm şey acıydı.
Kendimi kandırıyorum, makyaj benim tek tesellim ona sığınıyorum.
