Fani
Daima mı hüsran,
Bir ayrılık, bir acı;
Olmayacak mı kavuşma anı?
Ne anımsayabiliyor ne de hayal edebiliyorum.
Elbet kavuşma olacak.
Çiçek, açmak için güneşe;
Toprak, yaşamak için suya;
Belki de bir kelle, urgana...
Kim bilir bir gece ya da gündüz
Habersizce gelen
Biri var, beni bekleyen.
Pembe çiçeği, çamurlu toprağı olan.
Bir ömür ardımda, sevabıyla, günahıyla.
Ne ilk kavuşmadır ne de son.
İşte baş ucumda mezar taşım.
Şimdi öpüşün, koklaşın.
