Sözün özü;
çiçek dostum, azıkdaşım, can kardeşim,
ağaçlar hep yığar biriktirir, büyür gelişir ömürleri boyunca.
Oysa insanlar sadece çocukken büyüyüp gelişebilir,
çocukken yenilenip gençleşebilir yalnızca.
O yüzden azıkdaşım tüm çocuklar ağaçtır,
Ağaçlar da birer ebedî çocuk.
Unutma!
İsmail Keskin, Ağaçmışım’da, çocuk edebiyatında pek az rastlanan şiirsel hikâye dilini kullanıyor. Dizelerinde bir çocuğun kalbiyle, bir ağacın içtenliğiyle sevgiyi, vefayı ve doğanın dengesini anlatıyor.
