Bir hayat mütevazı anılardan ibarettir. Bu mütevazı anılar anlatılınca hikâye olur; hikâye olunca da anlamlı olur. Bir başına hikâye yoktur; ilmek ilmek birbirine bağlı kişilerin hikâyeleriyle bütünleşir ve büyür. Büyüyen hikâyeler anlatıldığında anlamlı olur ve elbette hayata diyecek daha büyük bir sözü olur. Mithat Delioğlu’nun Okul Yolu Düz Gider (Lise Defteri-II) kitabı mütevazı bir üslupla dile gelen küçük ama büyük hikâyelerdir. Mithat Delioğlu’nun Lise Defteri kitabı, edebiyat dersinde öğrencilerle yaşananlara yer veren anılardı. Orada edebiyat eğitimine ilişkin anlatılanlar bugünün öğrencilerinin edebiyatla ilişkisini boyutlandırdığı için anlamlıydı. Şimdi Okul Yolu Düz Gider, aslında bu büyük hikâyenin ikinci kısmını oluşturuyor. Burada bir öğretmenin, “Karnını Zor Doyurursun” uyarılarına rağmen, severek mesleki öğrenimine başlamasının, mesleğine geçişinin, öğretimle, idari yapıyla, meslektaşlarıyla ilişkisinin, hayata bir ışık gibi yansıyan umudunun, her şeye rağmen yine de iyimserliğinin, yeniden başlamaya niyetli, hiç vazgeçmeyen bir öğretmenin tablosu çiziliyor. Büyük hikâye dememin sebebi, ülkemizin eğitim ve öğretim davasının büyük anlatısını kuran bir hikâye olmasından kaynaklanıyor. “Okul Yolu Düz Gider” aslında bir okul şarkısı değil, bizim büyük anlatımızdır. Ülkemizin eğitimle, öğretimle ilgili bu büyük anlatısı, elimizdeki bu büyük hikâyede küçük ölçekte kuruluyor.
(Prof. Dr. Cemal SAKALLI)
