“Nuh diyor peygamber demiyordu babam vurdukça vuruyordu. “Babacığım, babacığım” diye ağladıkça “Kes lan ağlama” diye bağırarak vurdukça vuruyor ve zıbar piç diye bağırıyordu babam.”
“Baba sen bizi hiç sevmedin ki….” Gözyaşlarına boğuldu Bilge, Yıldız boynuna sarıldı. Bir yumak oldular. Kadir olduğu yere oturdu. Cafer Baba yanı başında yer aldı. Nimet Hanım poşetinden son paketi de çıkarıp verdikten sonra kendisinde kalan paketi açtı.
Paketten gümüşten broş çıktı. Broşun ortasına Aysev’in bir fotoğrafı vardı. Nimet Hanım Bilge’ye koştu ve broşu Tomris’in yakasına takmasını istedi. Bilge broşa dikkatle baktı, yine gözleri doldu, gözyaşları arasında broşu Tomris’in gelinliği üzerine takarak; “İşte annem, işte annem” dedi ve kendi cebindeki paketi açıp broşu eline aldı ve annesinin resmini birkaç kez öptükten sonra da Yıldız’ın tuvaleti üzerine taktı… Bu kez Yıldız’ın sesi duyuldu “Anne biz seni bulduk sen bizi bulabilecek misin?”
Yeni evliler nikâh alanını terk ederken, Bilge’nin “Baba bizi hiç sevmedin ki” sesleri Gümüşsuyu-Maçka vadisinde yankılanıyor, elinde “Ben sizin babanızım” pankartını taşıyan Kadir de kalp krizi geçirerek son nefesini veriyordu.
