Tanzimat romanının epistemolojik temelleri üzerine bu inceleme, Türk romanının doğum evresinde, Tanzimat aydını veya genel olarak tahsilli bireyinin ruh dünyasını, baba-oğul ilişkisi izleğinde tasvir ediyor. Tanzimat romanının oğulları, geleneksel İslam kültürünü simgeleyen bir babanın yokluğunda, bu değer sisteminin vesayetini üstlenirler. Mutlakçı dünya görüşünü, otoriter ve muhafazakar bir toplum telakkisini sürdürürler. Toplumda padişahın, ailede babanın üstlendiği vasîliği edebiyatta “yazar”a yüklerler.
