Tarkovski’nin filminde adamın biri göz göre göre yakıyor kendini. Benzin döküyor üstüne başına, çakıyor çakmağı, cayır cayır yanmaya başlıyor herkeslerin gözü önünde.
Bir de gramofon getirmiş. Yanarken Beethoven’in Dokuzuncu Senfonisi çalsın diye. Bozuk dönüyor gramofon.
“Bütün insanlar kardeştir.“ Yeni öğrendi bütün insanların kardeş olmadığını da o yüzden umutsuzluğa düşüp mü kendini ateşe verdi? Bilmiyor muydu bütün insanların kardeş olmadığını? Kimi üvey kardeştir, kimi bacanak, kimi elti, dünür, enişte, görümce... Olsa olsa bütün insanlar akrabadır. Akrep etmez akrabanın akrabaya ettiğini. Bunu da mı bilmiyordu?
