Erman Öztürk, son dönemlerde yazdığı şiirlerinden oluşan Bir Yol Var’da sorular sorarak, ömrü güzelleştiren o kadim şarkının notalarının peşine düşmüş. Çocuk kahkahalarının hürriyeti için paslı yalnızlıkları göğüsleyerek direnenlerin şiirini yazmış. Yıldızlardan ışık, başak tarlalarından bereket sağmış.
Acıların imbiğinden süzülmüş, kekik kokulu, kardeş şiirler bunlar. Çağıldayıp duran sonsuzluk ırmağına rengini veren kırmızı karanfillere; kırların uğultusuna, çiseleyen yağmurun son akşamına, son kışına; yuvasız kuşlara, yakılmış ormanlara; kaçıklara, usludan yeğ olanlara; hep vakitsiz gitmiş dostlara, dağın kanatlarına, göğün tarlasına; mavi zamanlara, dalların gölgesinde akan hayata adanmış şiirler...
Hayata sızan, hayattan sızarak biriken, umuda mayalı şiirler...
Masalların öldürüldüğü bir dünyada inadına hayal kurup denize atıyor Erman Öztürk; bir yol var diyor güzergâhı aydınlık yarınlara ayarlı, bir yol şafakla birlikte açılacak...
