Rasül-Sahabe İlişkisine Farklı Bir Bakış
“Sen onlara sırf Allah’ın lütfu sayesinde yumuşak davrandın. Eğer kaba, katı kalpli olsaydın, hiç şüphesiz etrafından dağılır giderlerdi. Onları affet, onların bağışlanmasını dile, iş hakkında onlara danış, karar verince de Allah’a güven, doğrusu Allah kendisine güvenenleri sever.” (Âl-i İmrân, 3/159)
Peygamberler insanlara hakkı göstermek ve onları dosdoğru yola iletmekle görevlendirilmiş kutlu elçilerdir. Önceki peygamberlerde olduğu gibi, liderlik vasfı, Resûl-i Ekrem’in de en bariz vasıflarından birisidir. O, yirmi üç yıllık peygamberliği süresince, ilk önce aile reisi olarak, Mekke’de kendisine inananlara İslâm cemaatinin reisi olarak, Medine’de Medine toplumunun siyasi lideri olarak ve çeşitli savaşlarda askerî lider olarak çevresindeki insanları yönetmiş ve yönlendirmiştir.
Bu kitapta, Peygamber Efendimizin (s.a.s.) liderliği çerçevesinde, ashâbı ile ilişkileri ele alınmaktadır.
