oş ver birilerinin sana inanıp inanmamasını...
Sarıl içindeki masum çocuğa, dikil her düşüşte tekrar ayağa...
Olmadı mı?
Hadi bu kez daha bir inanarak...
Bir daha!
İnsanız...
Tabii ki sınavlarımız olacak, tabii ki hayatımız da hasarlar alacak...
Bize düşen inancımızı tampon yapmak kanayanlara...
Unutma...
Sen kabuğunu aralamazsan kalıcı değildir hiçbir yara...
Şimdi sıra sende.
İnan kendine!
Öyle lafla değil...
Sabırla, inatla inan...
Sonra dur ve bak geçmişe...
Gülümse.
Tüm sana inanmayanların gözüne başarını sokarak GÜLÜMSE!
Affetmek mi?
Çok tanrısal duygular bunlar...
