Son durağa kadar beraber geldik, inerken “İyi günler,” deyip hızlı adımlarla arkasına bakmadan çekip gitti. Arkasından koşup ismini mi sorsaydım, telefon mu isteseydim gibi onlarca hayıflanma cümlesi beynimin içinde dolanıyordu ama “Boş iş,” diyordum kendime, hem onun da niyeti olsaydı otobüste konuyu uzatmaz mıydı? Uzatmadı işte, çekip gitti; yine yalnız başıma kalmıştım.
Esenler Otogar’ında başlayıp Halep’e doğru uzanan, karanlık suçlarla dolu bir roman Lili. İçinde katiller, ikiyüzlüler, çıkarcı insanlar yok sadece, yardımseverler ve iyi yürekli dostluklar da kol geziyor. Bu hâliyle sokakların, ülkenin önemli bir fotoğrafını çekiyor sanki.
Goryot Goryoteviç sokakları iyi tanıyor. Okuru, sokağın en karanlık dehlizlerine sürüklemekten çekinmiyor. Oradaki mekânları da jargonu da oldukça sakin şekilde, tıpkı uzun bir yolculuktaymış gibi, anlatıyor.
Sonra yollar başlıyor, kanlar ve katiller başlıyor, hayatın kumarı ve kumarın hayatı başlıyor sonra.
Lili ve Aras’ın hikâyesi, aşktan da öte bir bilinmez olup çıkıyor.
