GÖZ ALICI SAHNE IŞIKLARININ ALTINDA DUYGULAR HANGİ KARANLIĞA SAKLANDI?
Ünlü şarkıcı Papatya Parlar, yanlış dilediğini düşündüğü dileğin ardından korkunç bir kaos fırtınasına kapılmıştı. Hayatı tepetaklak olmuş, popülariteye alışık olduğu ışıltılı dünyasının çivisi çıkmıştı. Tüm hayranları artık ondan nefret ediyor, her yerde ona zarar vermek için plan yapıyorlardı. Bu beklenmedik yeni düzende yanında olan adamsa hiçbir yere gitmiyordu: Polat Karathan. Onu koruyor, saklıyor, dinliyor, incitmiyor, kolluyordu. Tek bir soru vardı: Herkes kendisinden nefret ederken bu adamın hisleri neden değişmiyordu?
Kimliğini, yaşamını, düşüncelerini bilmediği Polat’ın bakışlarındaki sıcaklık tüm soruları unuttursa da gerçekler gün yüzüne çıkmak için anını bekliyordu. Papatya Parlar, hayatındaki herkesin gerçek yüzünü görürken en çok kendini tanıyamadığını anlıyordu. Çünkü bazı yüzleşmeler ağırdı: Duygularıyla ilgili olanlar.
Tanımadan delice alıştığı bir yabancıyla ilgili olanlar.
“IŞIKLAR SÖNER, SAHNE BİTER, GERÇEKLERLE DANSA KALKTIĞINDA YALNIZLIĞIN EŞLİK EDER.”
