Ben yağmura inanıyorum sokakları sulayan meleğin ellerine
kır çiçeklerine, kuş uçmaz kervan geçmez yolların bilgisine
el ele verdiğim herkesten kolsuz kalmayı öğrendim
o yüzden inanmıyorum artık yürüyen merdivenlere
inanmıyorum güvenliğe, x ray cihazları gülse de şairliğime
Ben hiç bilemedim şu dünyanın kalbindeki yerimi
ya dilim dönmedi ya da yerim hiç istemedi beni
yine de kelimeler ekip durdum bulunduğum her yere
kendimden başlayıp göklere doğru çok gidip geldim
şu ince sızı ve ağır işçilik kendi muammamı çözmek içindi
