Çalışma üç ana bölümden oluşmaktadır. Çalışmanın birinci bölümünde uluslararası çevre anlaşmalarının genel özellikleri ile bu anlaşmalara uyum sağlanmasına ilişkin sorunlar ortaya konmaya çalışılmaktadır.
Bu amaçla öncellikle uluslararası çevre hukukunun temel ilklerinden hareketle, çok taraflı çevre anlaşmalarının uluslararası çevre hukuku açısından taşıdığı öneme dikkat çekilmektedir. Çalışmanın ikinci bölümünde ise uluslararası çevre anlaşmalarına uyum sorunu değerlendirilmekte ve seçili anlaşmalaraın uyum rejimleri incelenmektedir.
Çalışmanın üçüncü bölümünde ise Türkiyenin çok taraflı çevre anlaşmalarına uyumu değerlendirilmektedir. Türkiye çok sayıda uluslararası çevre anlaşmasına taraf olan bir ülkedir.
Bu anlaşmalar oldukçu kapsamlı düzenlemeler olduğundan, Türkiyenin bu anlaşmalara uyum düzeyini belirlemeye yönelik çalışmaların aslında anlaşma bazında yapılması gerekmektedir. Bu yüzden çalışmada Türkiyedeki çevre yönetiminin etkinliği temel alınarak, bu çalışmalara uyum sağlayabilecek bir alt yapının mevcut olup olmadığı değerlendirilmeye çalışmaktadır.
