Ivriz'den Cumhuriyet'in Başkentine
Hayatları birbirinden farklı kılan anıların biricikliği, ortak bir kültüre dayansa bile yaşananların benzersizliğidir. Hele de kağıda dökülürken kullanılan anlatım diliyle, duyguların düşüncelerin kişiye özel aktarımıyla bu durum daha da belirginleşir. Genç Türkiye Cumhuriyeti için ulusal bir kalkınma ve aydınlanma projesi olarak hayata geçirilen köy enstitüleri hem köy çocukları hem buralardan yetişen öğretmenler aracılığıyla gelecek nesiller için benzersiz bir yaşam deneyimiydi. Köy enstitülerinin insanı merkeze alırken doğayı ve yaşama dünyasını göz ardı etmeyen yaklaşımının etkileri ülke genelinde derin izler bıraktı. Öğretmen, yazar ve eğitimci Hacı Angı da İvriz Köy Enstitüsü’nde aldığı eğitimle hayatı şekillenen kişilerden biri.
Çocukluğundan köy enstitüsüne girişine, öğrencilik ve öğretmenlik dönemlerinden yayıncılık yıllarına kadar yaşadıklarını kendine has bir dille anlatıyor. Bir Köy Enstitülünün Anıları’nda hem bir köy çocuğunun hem bir öğretmenin penceresinden ortak dünyaya açılan akıcı, yer yer hikaye güzelliğinde sosyal ve kültürel açıdan tespitler de içeren anılarla karşı karşıya kalıyoruz.
