Haftanın bu son çalışma gününde önce bilgisayarımı açmak isteğiyle geldim sanki işyerime. Ben bu mesajlaşma olayını sevdim. Sürekli iletişim halinde olmak ne güzel bir durum. Teknolojiyi kullandıkça daha da seviyormuş insan. Artık kendine özgü dediğim bu mesaj dilini de benimsedim. Sanalın verdiği bir rahatlık var herkeste. Daha bir samimi, daha bir özgür yani insanlar. Konuşma diliyle mesaj yazma dili arasındaki fark da rahatsız etmiyor artık beni. Hatta ben de başladım herkes gibi yazmaya. Bu arada Leyla Hanım da erkencilerden bu mesaj dünyasında. Sabah iş saati başlarken ilk açanlardan bilgisayarını.
-leyla hn günaydın
-günaydın naber
-iidir sizden?
-ii dielim ii olalım nossun. Geldik gene işte cuma cuma derken bu hafta da bitti
-doğru diyorsunuz zaman çok çabuk geçiyor walla.
-ben bir öneride bulunmak isterim kabul edersen sen de?
-buyrun
-ya çok resmi yazışmalar burada zor oluyo. Ööle hanımlı beyli sıfatlar fazla gibi geliyo bana. Hele sizli bizli hitaplar daha da bir zor sankiJ ne dersin?
-ok Bence no problem. Hatta memnun bile olurum.
-hafta sonu naapacaksın var mı bi plan
