Homojen bir malzeme olmayan betonarmenin davranışı, ortamın koşullarına, zamana ve yük geçmişine göre değişir. Betonarmenin "uyum" olarak adlandırdığımız Özelliği nedeni ile, fazla zorlanan life diğer lifler, fazla zorlanan bir kesite komşu kesitler ve fazla zorlanan bir elemana da çevredeki diğer elemanlar yardım ederek, bu zorlamaları paylaşırlar. Zorlamaların diğer komşu lif, kesit veya elemanlarca paylaşılması ve deformasyonların zamana ve yük geçmişine bağlı olması nedeniyle, betonarmedeki gerilmelerin hesabı olanaksızdır.
Geçmişte, ideal malzeme için geliştirilmiş bazı klasik teorilerin betonarmeye uygulanmasına çalışılmıştır. Uygulayıcılar bu teorilerden elde ettikleri denklem ve sayılarla sorunu çözdüklerine inanırken, tüm bu teorilerden habersiz olan betonarme, kendine özgü davranışını sürdüregelmiştir. Zaman zaman yapılarda gözlenen çatlama ve hasarlar teorisyenlere betonarmenin onların istediği gibi davranmadığını göstermiş ve onları hayal kırıklığına uğratmıştır! Teorisyenler, inatla tutumlarını sürdürmeye çalışarak bu dik başlı malzemeyi terbiye edip teorilerine uymaya zorlamışlardır. Süregelen bu mücadeleden galip çıkan betonarme olmuş ve sonunda akılcı teorisyenler betonarmeyi hazır teorilere uydurma hevesinden vazgeçerek, onun gerçek davranışım anlamaya yönelmişlerdir. Davranışa yöneliş, gerçeklerin ortaya çıkmasını sağlamış ve bunun sonucu olarak "çağdaş betonarme anlayışı" doğmuştur.
