Bu öykünün kahramanı Piraye Hanım sadece kendiyle barışık değil;
unutkanlığı, yaşlılığı ve yalnızlığıyla içten bir dostluk kuruyor.
Kendini sevmeyi ve en önemlisi hayatın sunduğu küçük şeylerden
büyük mutluluklar alabilmeyi öğütlüyor bize usulca, hem de her yaşta…
Çünkü bazen en özel günler, kendimize “İyi ki doğdum!” dediğimiz günlerdir. Doğum günümüzün o gün olduğundan emin olmasak bile…
