Anlamı öne çıkaran, şiir öğelerini göz ardı etmeyen şiirleri arar olduk son yıllarda. Şiiri salt imgeye indirgeyen, müzik ve içeriği neredeyse yadsıyan mantık, sanatı azınlığın hizmetine vermekten başka bir işlev taşımaz. Bu işlev, anlamsızlığın içinde anlam aramak adına yapılan çözümlerin teorik(!) bataklığında insanları boğmak içindir. Bahrem Yıldız, şiir yolculuğunda bu sorumluluğu taşıyarak şiirin yatağına girme cesaretini göstermiştir. Arayıp, bularak ve yaşamın somutunu soyutlayarak devrimci bir somutluğa dönüştürürken, şiir geleneklerimizden yararlanmayı da sürdürmüştür. Bahrem Yıldız’ın şiirlerinde, halk şiirinin sesini, tekke şiirinin havasını ve toplumcu gerçekçi şiirimizin direngenliğini buluyoruz.
