Sabret, gökkuşağının açması an meselesi...
Sahi sevgi neydi?
Hangi yılda ya da ayda kaldı?
Beklediğimiz miydi yoksa terk ettiğimiz mi?
Geç kaldığımız mıydı, umutla beklediğimiz mi?
Belki bir şiir arasında sıkışıp kaldı, belki de kapağı tozlanmış bir kitabın arasında.
Yine de aslolan, içindeki sevgiyi gerçekten bulabilmekte ve umudunu hiç yitirmemekte saklıydı...
Unutma.
Pes etmek, vazgeçmek, umudunu yitirmek...
Bunları arkanda bırakıp, yeni güzelliklere merhaba deme vakti artık...
Çünkü hiçbir şeye yenilmeyen umudumuz gökyüzü kadar...
