Güven Turan’dan yepyeni bir aşk romanı: Yaz Üçgeni
Güven Turan, 1979 Türk Dil Kurumu Roman Ödülü’nü kazanan ilk romanı “Dalyan” ile romancılığını kanıtlamış, “Dalyan”dan sonra “Yalnız mısın?” ve “Soğuk Tüylü Martı” romanlarında aşkın yarattığı kimlik kargaşasına yepyeni bakışlar getirmişti. Yirmi üç yıl aradan sonra Güven Turan yepyeni bir aşk romanı yazdı: “Yaz Üçgeni”.
“Yaz Üçgeni” yalnızlıkların ve sevgi arayışlarının karanlık çeperlerine dokunan bir roman. Güven Turan bugünün dili ve parlak anlatımıyla adeta aşkın geometrisini çıkarıyor.
Barış, sallantıdaki ilişkisini bitirmenin eşiğindeyken Melis’le tanışır. Bir yandan çelişkilerinin ve açmazlarının temelindeki büyük yalnızlığını kavramak, öte yandan tutkuların birdenbire çatallanan ve hızlanan trafiğini yönetmek durumundadır. Barış’ın İstanbul’da Melis ve İris’le, Bodrum’da yine Melis ve Hale ile yaşadıkları astronomide “yaz üçgeni” diye bilinen bir yıldız görüntüsünde sembolleşir.
“Şu?” “Hangisi?” “Şu, tam üçgen şeklinde olan?” “Özel bir adı yok. ‘Üçgen’ deniyor. Yazın iyice yükseldiği için ‘Yaz Üçgeni’ de denir.” Hale bir kahkaha attı; durdu, gene güldü, “Vay, Yaz Üçgeni ha?” dedi, “Müthiş erotik!”
