Git. Elveda. Seni sevdim.
Bak… Güneş battı, denizini kızıla boyadı.
Ve gittikçe çiçeklenen o bulut.
Günün, ebediyen salon gülünün son yaprağıdır.
Sevgilim, bana gerçeği söyle, ben de düne kadar yüz sene uyudum, değil mi? Başka bir devirde, her şeyin değişik olduğu başka bir toprakta uyandım. Koru, kuşlar, ışık... Sen aynı değilsin, ben de öyle.
