1980’li yıllardan itibaren başlayan devletin yeniden yapılandırılması faaliyetleri eğitim alanını da etkilemiştir. 1990’lı yıllardan itibaren “Yeni Dünya Düzen”ine uygun olarak küresel eğitim reformu başlatılmıştır. Türkiye, küresel sisteme uyum çabaları kapsamında bu reform çalışmalarından etkilenmiştir. Küresel eğitim reformu öncüleri olarak misyon üstlendiğini iddia eden Dünya Bankası, OECD, UNESCO, Avrupa Birliği gibi aktörler ile Türkiye’de eğitim alanında çalışan aktörler ise Türkiye’nin küresel eğitim sistemine uyum sağlaması konusunda çaba göstermektedirler.
Bu kitap, 1990’lı yıllardan itibaren Türkiye’nin eğitim faaliyetlerinin küresel eğitim reformu çerçevesinde gerçekleştiğini, bu çerçevenin eğitimde yerelleşme ve özel olarak ise okul merkezli yönetimi kapsadığını göstermeye çalışmaktadır. Çalışma ayrıca eğitim alanına ilişkin faaliyetleri bulunan uluslararası ve ulusal aktörlerin aynı yerelleşme biçimini (okul merkezli yönetim) benimsediğini ve Türkiye’nin bu istikamette ilerlemesine yönelik çabalarının olduğunu iddia etmektedir. Kitap, bu iddiaları; Şili, Endonezya, Amerika Birleşik Devletleri ve Fransa’nın yerelleşme veya yerinden yönetim süreçlerini tarihsel ve siyasal yönleriyle inceleyerek desteklemektedir.
