"
Küf! Yeşilin En Sevdiği Ton Ruhumda
Nemli Rüzgârların Taşıdığı Yapışkan Akşamlarda
Hücremin Kuzguncuğundan İzlerken Köstekli
Çırpınışlarımı
Kalbimin Dört Odacığının Da Duvarlarından Kazıdığım
Tüh! Çıkmıyor Ki Tırnaklarından Şeytanlarımın
Hiç Uyutmuyorlar Bu Aralar O Kükürt Çocuklar
Rutubetli Nefesleriyle Ensemden Yoz Yeşil
Köz Kızıl Bir Ormana Aklımı Püffff!
Aklım Zehir, Aklım Zıkkım Adamların Ahlakına
Akşamları Lilith Dağımdan Bakarken Guruba
İnce İnce Keseyim İstiyorlar Can Çiçeklerimi
Ayaklarına Kan Oturmuş Balerin Zarafeti
Ama Ben Diyemem Ki: Kün! Yeni Baştan Kâinat
Kadına Bir Çift Kanat Tak!
Acı Fren Çığlığı Duyulur Arduvaz Algılarında Haddimin
Küf… Sustalı Küfür Emniyetinde Durur Ağzımda
Âlem Abamın Peyzajına Yordukça Derdini
Darmadağın Olan Dilimin Barikatında
Tek Hece Sivrilir:
Küf!
