Duygularımız bizlere uğrayan misafirlerdir, tıpkı öfke kuşları orkestrası gibi.
Hiç duygularının içinde bir yerlerde sıkışıp kaldığını ve seni boğduğunu hissettiğin oldu mu?
Öyleyse bazen çok öfkelenen Aliş'in,
öfkesiyle savaşmayı bıraktığı zaman nasıl güzel bir orkestra şefine dönüştüğünü görmek için kitabın içine bakmaya ne dersin?
