Oyunun içinde kalmak için çok direndim,
Kimse kırılmasın diye birçok şeye “Tamam.” deyip eşlik ettim.
Gördüm görmezden, duydum duymazdan geldim.
Ama bir süre sonra insanlar çıkarları uğruna
öyle bir hâle gelmişti ki artık,
Ne gözlerimi kapatabildim,
Ne kulaklarımı tıkayabildim.
Yol bitmiş, yolun sonu gelmişti,
Tahammülüm kalmamış,
Sabrım suyunu çekmişti.
...ve artık elimden gelen tek şey bir liman
şehri olan kendi içime çekilip, orada hayat sürmekti.
Açık denizler bana göre değildi,
Açık denizler her türlü tehlike ve yalana açıktı.
Oysa benim yalan rüzgârı ve çıkar dalgalarından uzak,
güvenli bir limana ihtiyacım vardı.
