Bulutlar, O’nu sevdikleri için güneşten korudular.
Ağaçlar O’nu sevdi, O’nun davetine uymak için toprağı yarıp yerinden çıkarak geldiler.
Güvercinler O’nu sevdi, O’nu düşmanlarından korumak için mağaranın ağzında yuva yaptılar.
Örümcekler O’nu sevdi, mağarada ağ örerek O’nu korudular.
Hurma kütüğü O’nu sevdi, ayrılığına dayanamadı.
Dağlar O’nu sevdi, heyecanından titreyip sallandılar.
Geyikler O’nu sevdi, verdiği sözde durdular.
Keçiler O’nu sevdi, sütsüz halde iken süt verdiler.
Develer O’nu sevdi, O’nu görünce derdini anlattılar.
Taşlar O’nu sevdi, avucuna girince “Allah, Allah” dediler.
Kuyular O’nu sevdi, kupkuru iken sularla çağladılar.
Ay O’nu sevdi, bir işareti ile iki parçaya ayrıldı.
Güneş O’nu sevdi, batmasını geciktirdi.
Melekler O’nu sevdi, savaşlarda yardım etti.
Cinler O’nu sevdi, sesini duyunca hayran kaldılar.
İnsanlar O’nu sevdi, canlarını seve seve feda ettiler.
Asıl, O’nu Rabbi sevdi, ve O’na “Habibim” dedi.
O’nu sevmek hem imandır, hem ibadettir, hem cennettir.
