“Hak Dost! diye bir köşede ellerini semâya açarak, refîk-i âlâmıza şükretmek, güvenmek, niyâz etmek… Sanıyorum ki bize verilmiş olan bu hakkı kısmen unuttuk. Oysa Âdem evlatları olarak dualarda buluşsak, bana öyle geliyor ki savaşlar sona erer; salgınlar çeker gider, tüm bir beşeriyet olarak daha az ağlar, daha çok güleriz.”
Sosyolog Ümit Meriç, çoğu secdeyle buluştuktan sonra, ummanın derinliklerinden bir hava kabarcığı gibi su yüzüne çıkan dualarını “Âmin” diyeceğini ümit ettiği okurlarıyla paylaşıyor.
