2004 yılında çıkan dördüncü öykü kitabı “Keder Atlısı”nda şiirsel bir dille büyülü masallar kuruyor Faruk Duman. İnsanın başından geçenleri, doğanın mevsimleriymiş gibi, o kendine özgü sadelikle anlatıyor. Perde perde açılan düşlere salıyor okuru, René Magritte’in resimlerini andıran gerçeküstü bir dünyanın içine çekiyor.
Göz, Tarçın ve Tespih, Dere, Çok Önemli Bir Gün, Kar Altında, Ağaç, Ormanda Kederle Kayıp, Ömre Zarar Kavil, Elma, Tüfek, Sarmaşık adlı öykülerden oluşan “Keder Atlısı” Faruk Duman’a Haldun Taner Öykü Ödülü’nü kazandırmıştı.
Ellerim karardı, derlermiş birbirlerine, bahçede dolaştıkları zaman. Kararan, kızaran eller bulunurmuş, ağaçların çevresinde. Her ağaç bir kapıdır, sonunda her meyve hüzün meyvesidir. Bahçeye devrilen top atışları, kar vakitleri bütün bu ağaçların içinde yürüyen keder atlısı…
