(Mayıs 2005 - Kasım 2006)
Seninle duygularımı, düşüncelerimi, dileklerimi umudanım, yaşama bakış açımı, en önemlisi, içimdeki gerçek, koşulsuz sevgiyi paylaştım bu mektuplarla.., Kendimi, kimliğimi, kimliklerimizi sorguladım. Yaşamın, yaşanan olayların görünen ve görünmeyen nedenlerini, varoluşun nasıl bu kadar olağanüstü olabildiğini, insanların kişiliklerini, insanlığın geçmişini ve şimdisini, kendilerine nasıl bir gelecek hazırladıklarını araştırdım. Nedenlerin cevaplarını, bu cevapların getirdiği nedenleri tekrar tekrar sorguladım.
Vardığım sonuç, insanın kendisiydi!.. Her şeyin cevabı aslında her insanın kendi içindeydi. Tıpkı benim de aradığım tüm cevapların kendi içimde oluşu gibi... Ben bu içe dönük yolculukta, yaşamın, sonu olmayan bir anlama, bilme, hatırlama olduğunu, iç yolculuğumuzu yapıp koşulsuz sevgiyi bulduğumuzda, yaşam ivmemizin daima yukarıya doğru tırmandığını öğrendim. Çünkü sevgiyi, kabullendiğimizde, içimizdeki karanlık noktalar, varlığımızın olumsuz tarafları aydınlanıyor. Sevginin olduğu yerde ışık var ve ışığın girdiği yerde karanlık asla var olamıyor.
