..ve ruh ateşi buldu.
Kötü insanlar tanımıştım. Düşünce askılığına astıkları türlü kötülükleri kirli ruhlarına giydiriyorlardı, azap çekmeyen vicdanlarının suskunluğunu sorgulamıyorlardı; kalplerindeki karanlığın kendi yüzlerini de kararttığını fark etmiyorlardı, ellerinin iyiliğe dokunmasından nefret ediyorlardı.
Herkes kötülük yapabilirdi, iyinin peşinden koşan bir insan bile ama kötü bir insan olmak bambaşka bir şeydi. Bu baştan aşağı ateşle yıkanmaktı, belki de ateşin kendisi olmaktı.
