Mısır’a getirildiğinde daha küçücük bir çocuktu. Yaşadığı sıkıntılar onun için çok ağırdı. Her gece babasıyla dertleşir gibi dertleşirdi yalnızlığıyla. Kardeşlerinin kendisine yaptığı kötülüğü, kendisini satan adamın içini yakan sözlerini anlatır dururdu geceler boyu. Yastığı gözyaşlarından sırılsıklam olurdu. Küçük yaşta annesini kaybedişinin hüznünü içinden atamadan üstüne bir de baba hasreti yaşamıştı. Babasından, canı gibi sevdiği kardeşi Bünyamin’den, memleketinden ve arkadaşlarından çok uzakta boynu bükük bir çiçek gibi kalmıştı. Bu hasret ve özlem günlerinde tek dayanağı Allah’tı. Çünkü O, terbiye edenlerin, besleyip büyütenlerin en hayırlısı idi. Gerçek vekil O idi.
